Manifest komunistyczny Karola Marksa i Fryderyka Engelsa początkiem komunizmu światowego cz. I

„Komunizm opiera się na systemie poglądów głoszących program całkowitego zniesienia ucisku i wyzysku społecznego, postulujący powszechność, równość i sprawiedliwość społeczną oraz zbudowania społeczeństwa bezklasowego opartego na społecznej kontroli gospodarki, własności środków produkcji i sprawiedliwym podziale dóbr. Społeczeństwo komunistyczne oznacza brak własności prywatnej i klas społecznych a ostatecznie pieniądza i państwa”.
 

Cywilizacja zachodnia, która została ukształtowana przez myśl grecką, prawo rzymskie (VI wiek) i etykę chrześcijańską na początku XXI wieku znajduje się w stanie niemal całkowitego rozkładu. Trawi ją gigantyczna zapaść demograficzna, kryzys wartości, degradacja kulturowa. Narody (rdzenna ludność) Europy Zachodniej i Polski wymierają.

 Manifest Komunistyczny Karola Marksa i Fryderyka Engelsa definiuje jak należy realizować projekt panowania nad narodami.
 Główne filary, na których oparta jest ideologia komunistyczna:
< ideologiczna utopia, której celem jest utworzenie społeczeństwa pozbawionego ucisku i wyzysku klasowego (likwidacja kapitalistów),
< przejęcie władzy przez komunistów i ustanowienie nowego porządku świata w drodze rewolucyjnego terroru,
< kolektywna własność środków produkcji i wspólnotowy podział dóbr,
< likwidacja własności prywatnej w drodze terroru rewolucyjnego,
< dążenie do równości wszystkich ze wszystkimi,
< wyeliminowanie tożsamości narodowej – ideologia internacjonalistyczna nie uznająca państw narodowych,
< Wyeliminowanie chrześcijaństwa z przestrzeni publicznej jako głównej przeszkody w przeprowadzeniu rewolucji,
< zniszczenie rodziny jako podstawową i najważniejszą komórkę społeczną,
< przeprowadzenie rewolucji będzie możliwe gdy będzie wygenerowany nierozerwalny konflikt różnych grup społecznych,
< organizacja struktur komunistycznych w innych państwach

Marksizm kulturowy

Marksizm tradycyjny jest ideologią zrodzoną z myśli Karola Marksa i Fryderyka Engelsa.

Najważniejszy cel stanowi przejęcie władzy przez komunistów i ustanowienie nowego porządku świata w drodze krwawej rewolucji. W kapitalizmie, kapitaliści pełnili rolę ciemiężyciela a proletariat rolę ofiary. (świat gospodarczy zarządzany jest przez korporacje na które nie mamy wpływu, jest to taki zmodernizowany komunizm)

Zdaniem Marksa, nie sam wyzysk stanowił problem, tylko prywatna własność środków produkcji, którą wobec tego należało zlikwidować. Rewolucja ma się dokonać przemocą. To był pierwszy pomysł przeprowadzenia rewolucji. Nowe społeczeństwo miało być bezklasowe. Drogą do osiągnięcia celów wyznaczonych przez Marksa jest rewolucyjny terror. (zarządzanie jak największym obszarem Europy)

1889 r II Międzynarodówka. Główny cel to nieustanne dążenie do zmiany stosunków społecznych wg Marksa. Marksiści uznali, że przeprowadzenie rewolucji pomoże wybuch I wojny światowej.

(podobnie jak Spinelli z Ventotene po II wojnie światowej) Była szansa na przebudowę społeczeństw. (wyeliminować tożsamość narodową) Przebieg wojny nie był po ich myśli, i pod koniec wojny doprowadzili do zamachów stanu w kilku państwach europejskich. Rewolucja w Rosji w 1917 r polegała na terrorze i brutalnym niszczeniu dawnego porządku. W 1918 w Niemczech wybuchła rewolucja zwana listopadową. Jednak wszelkie ruchy rewolucyjne były pacyfikowane. Wobec klęski rewolucji w państwach Europy zachodniej, Lenin zdecydował utworzenie Międzynarodówki Komunistycznej. W 1920 Lenin rozpoczął ofensywę na Zachód. Na drodze Armii Czerwonej stanęło odrodzone po 123 latach niewoli państwo polskie. Bardzo ważną rolę w walce z bolszewikami odegrał Kościół katolicki. Biskupi skutecznie mobilizowali naród, bardzo trafnie diagnozując nadciągające niebezpieczeństwo. W liście z 7 lipca 1920 roku tak napisali o komunizmie:

(…) Bolszewizm jest ostatnim wykwitem wszelkich zasad negacji, chowanych przez całe stulecie, które godziły w rodzinę, w wychowanie, w ustrój socjalny, w religię. Oprócz doktryny i czynu nosi jeszcze bolszewizm w swej piersi nienawiścią zionące serce. Bolszewizm prawdziwie jest żywym wcieleniem i ujawnieniem się na ziemi ducha antychrysta. Wróg to tym groźniejszy, bo łączy okrucieństwo i żądzę niszczenia z nienawiścią wszelkiej kultury, w szczególnie zaś chrześcijaństwa i Kościoła. Niesie wraz z sobą mordy i rzezie, ślady jego znaczą palące się wsie, wioski i miasta, lecz nade wszystko ściga on w swej ślepej zapamiętałej zawiści wszelkie zdrowe związki społeczne, każdy zaczyn prawdziwej oświaty, każdy ustrój zdrowy, rodzinę, religię wszelką i Kościół.

Walki w obronie Ojczyzny zintegrowały wszystkie stany społeczne. Nastąpił wzrost religijności wśród Polaków walczących z najeźdźcą chcący wprowadzić siłą komunizm w Polsce i dalej w Europie. Jednak pochód sołdatów został zatrzymany w bitwie warszawskiej w sierpniu 1920 roku.

Proletariat w koncepcji Karola Marksa całkowicie zawiódł. Jednak idea rewolucji komunistycznej dalej przetrwała. Zmieniła się tylko metoda dojścia do celu.(tryby na osi zła wyłamały się siłą tysiącom istnień ludzkich ale oś marksistowska nadal kręci w lewą stronę)

Po klęsce, poglądy na temat rewolucji komunistycznej zmieniły się pod wpływem Antonio Gramsciego, który stwierdził, że droga do zmiany nie prowadzi poprzez rewolucyjny przewrót lecz wymaga długotrwałego okresu tworzenia kulturowej hegemoni – wspólnej platformy wyobrażeń i idei łączącej intelektualistów z ludem. Najważniejszy jest przewrót kulturowy, doprowadzając do głębokich zmian w ludzkiej świadomości i moralności. Gdyby udało się tego dokonać, rewolucja zostałaby przeprowadzona samoistnie. Do podobnych wniosków doszedł także Węgier G. Lukas. Obaj uznali chrześcijaństwo za główną przeszkodę do rewolucji marksistowskiej. Kultura zachodnia powstała na bazie wartości chrześcijańskiej, która musi być zniszczona i zastąpionymi wartościami komunistycznymi Inaczej rewolucji nie da się przeprowadzić.

Lukacs: Jedyne rozwiązanie widziałem w rewolucyjnej destrukcji społeczeństwa. Stare wartości muszą być unicestwione. Nowa „świadomość klasowa” wykształci się jeżeli przeprowadzi się odpowiednie reformy edukacji jak również kultury i sztuki. Na Węgrzech Lukacs przystąpił do pełnej zmiany świadomości węgierskiego proletariatu. W pierwszej kolejności przystąpił do dechrystianizacji Węgier. Nastąpiło do podważania wśród dzieci chrześcijańskiej etyki seksualnej. Wprowadził radykalny program edukacji seksualnej do szkół. Dzieci i młodzież nauczano stosunków płciowych, masturbacji, zachowań homoseksualnych. Tradycyjną rodzinę ukazywano jako archaiczny wytwór minionych czasów. Zwalczano chrześcijańską etykę moralną, religię nazywano szkodliwym zabobonem ograniczającym naturalną ludzką potrzebę przyjemności. Metodycznie niszczono autorytet rodziny i kościoła(tak jak robi się teraz!).Rozpętano rządowy terror kulturalny. Władze wzywały kobiety do wyzwolenia z tradycyjnej obyczajowości seksualnej i zachęcały do niczym nie skrępowanej aktywności seksualnej z jak największą liczbą partnerów seksualnych. Celem było promowanie rozwiązłości seksualnej wśród kobiet i dzieci i zniszczenie rodziny jako podstawowej komórki społecznej, najważniejszą instytucję chrześcijaństwa.

Społeczeństwo nasączone wartościami chrześcijańskimi z przerażeniem odebrało terroryzm kulturalny. Rewolucja musi upaść.

Dzisiejsze przemiany kulturowe musimy nazwać rewolucją seksualną i my musimy być odporni na ten terror i zdecydowanie powiedzieć NIE .

Gramsci wypowiedział się, cywilizowany świat nasączony został przez 2000 lat chrześcijaństwem ugruntowany w wartościach judeochrześcijańskich. Aby odrzucić chrześcijańskie korzenie to muszą być odcięte.

Sukces komunizmu wiedzie przez opanowanie kultury narodów i przekształcić ją w duchu marksistowskim. Proces powolny ale doprowadzi do świadomości społeczeństw, które dobrowolnie demokratycznie pozwoli odrzucić ukształtowane na bazie chrześcijaństwa normy moralne, obyczajowe, tradycyjne wartości i przyjąć nowe wartości stworzone przez marksistów.

Horkheimer i Adorno; aby zniszczyć porządek kapitalistyczny jest bezwzględna zmasowana i nie pozostawiająca alternatywy krytyka.Teoria krytyczna stanowiła najbardziej destruktywny krytycyzm, który miał zniszczyć obowiązujący porządek. To siła obliczona na totalną destrukcję. Jednym ze współczesnych przykładów jej wykorzystania jest tzw. polityka ataku, która polega na tym, że nie broni się własnego kandydata czy ugrupowania, nie omawia konstruktywnych programów, ale nieustannie atakuje się przeciwników politycznych.( zastosowana teoria krytyczna przez opozycję)

Teoria krytyczna to niszczycielski krytycyzm wobec wszystkich głównych elementów zachodniej kultury łącznie z chrześcijaństwem, władzą, rodziną, patriarchatem, hierarchią, moralnością, tradycją, ograniczeniami w sferze seksualności, lojalnością, patriotyzmem, nacjonalizmem, dziedzicznością, etnocentryzmem, konwenansami i konserwatyzmem.

Adorno: Rodzina patriarchalna to siedlisko wszelkiego zła i źródło faszyzmu. Rodzina to państwo autorytarne w miniaturce. Osobowość autorytarna jest zaburzeniem psychicznym. Zdaniem Adorno każdy kto wychował się w tradycji Boga, rodziny patriotyzmu i kapitalizmu, potrzebował pomocy psychologicznej. Postawa konserwatywna i patriotyczna jest źródłem faszyzmu.

Mit Rosji jako pokojowego państwa robotników i chłopów legł w gruzach. W 1956 roku w Niemczech została zdelegalizowana partia komunistyczna, którą uznano za sowiecką agenturę. Studencka przybudówka SPD odłączyła się od niej w 1961 r i zmieniła się w organizację nowego pokolenia zachodnich marksistów rewolucyjnych, którzy otwarcie krytykowali politykę ZSRR. Zachodni marksiści uświadomili sobie, że komunistyczny Związek Sowiecki nie tylko zagrażał światowemu pokojowi, ale wprowadzony w nim ustrój okazał się systemem niewydolnym, którego wynikiem była ekonomiczna nędza, a wszelkie przejawy krytyki i protesty robotników były brutalnie tłumione za pomocą siły.

Nowa Lewica jest to formacja, która wyobrażała sobie, że komunizm może się sprawdzić jako wspaniały, idealny ustrój, jeżeli bolszewicki terror zostanie zastąpiony przez idee wolności, praw człowieka, tolerancji, pacyfizmu, ekologii, czy równości i demokracji (idea przetrwała do dziś).

Nową lewicę można określić jako marksiści kulturowi. Zbrodnie stalinowskie kompromitowały klasyczny marksizm i uzasadniały przejście na pozycje nowego marksizmu krytycznego i wojny kulturowej. Pokolenie młodych komunistów bloku wschodniego zaczęło się buntować przeciwko systemowi realnego komunizmu stalinowskiego.

Przykładem była nowa lewica polska, reprezentowana przez środowisko tzw. komandosów. Byli to ideowi młodzi ludzie, których rodzice wywodzili się z partyjnego establishmentu. Mogli podróżować i mieli dostęp[ do aktualnej literatury marksistowskiej. Dla nich ideologia marksistowska to ideologia wolności. W taki sposób ówcześni młodzi komuniści tacy jak Bronisław Geremek, Jacek Kuroń, Aleksander Smolar, Adam Michnik, stali się autentyczną opozycją wobec stalinowskiego betonu, ale wciąż pozostali fanatycznymi ślepymi na zbrodniczość własnej ideologii.

W maju 1968 roku wybuchły protesty w Paryżu przeciwko rządom kapitalistycznym i rozprzestrzeniły się na inne ośrodki akademickie. Rewolucja kontrkulturowa1968r we Francji spowodowała daleko idące reformy i zmiany w życiu kulturalnym społecznym i politycznym. W Niemczech jak i we Francji rewolta została spacyfikowana przez władze. Wśród marksistów doszło do podziałów. Najbardziej radykalny był nurt terrorystyczny. Zmierzał on do zastraszania społeczeństwa i podkopywania zaufania do rządów sprawujących władzę. (tak jak teraz). Głównym jego celem była całkowita destabilizacja prowadząca do przejęcia władzy przez nową lewicę.

(tak dzieje się obecnie, lewica i PO to jest to samo – zrobić porównanie).

Najszerszym nurtem komunistycznym była – nowa lewica niedogmatyczna, charakteryzująca się społecznym i politycznym chaosem. W sposób naturalny kontynuowała idee teorii krytycznej. Do lewicy niedogmatycznej zalicza się Partię Zielonych, ruchy pacyfistyczne, ruch ekologiczny, sprzeciw wobec energii atomowej. Do tego nurtu należy także odgrywający dziś pierwszoplanową rolę, a wówczas dopiero organizowany, ruch mniejszości seksualnych LGBT. (Woodstock)

Długi marsz przez instytucje.

Ojcem dzisiejszego komunizmu, Antonio Gramsci, doszedł do wniosku, że kluczem do zbudowania komunizmu w Europie nie jest terror na wzór sowiecki, lecz rozbicie tradycyjnego fundamentu cywilizacji przez opanowanie ośrodków kultury i nauki, zniszczenie ich od środka i uczynienie z nich propagandowych centrów destrukcji. Aby tego dokonać Gramsci zalecał marsz przez instytucje – notabene na Zachodzie Europy zakończony całkowitym sukcesem.

Gramsci uważał, że długi marsz przez instytucje, czyli zdobycie prawdziwych ośrodków władzy, takich jak uniwersytety , szkoły, media, fundacje, wydawnictwa, instytucje tworzące rozrywkę – i ulokowanie tam nowej komunistycznej elity pozwoli zmienić społeczną świadomość i spacyfikować reszt niepoprawnego społeczeństwa. Czy tak się stało w Polsce? Niestety w dużej mierze tak.

Po fiasku rewolucji kontrkulturowej dążyli do tego, żeby pozbawić społeczeństwo umiejętności racjonalnego myślenia i przekształcić je w społeczeństwo krytyczne. Pomimo fiaska rewolucja kontrkulturowa doprowadziła do indoktrynacji młodego pokolenia i pozwoliła na tworzenie i utrwalanie fałszywego wyobrażenia o rzeczywistości. Hippisi zostali pozbawieni przez marksistów świadomości związków, jaki występował między pracą a dobrobytem.

Spuścizna kontrkultury lat 60 – tych była znacznie większa. Zaliczyć można do niej takie zjawiska jak: pacyfizm, feminizm, agresywny multikulturalizm oraz idee seksualnej rewolucji. W większości państw zachodu zalegalizowano homoseksualizm, aborcję, środki antykoncepcyjne. Szeroko popularyzowano ideę „wolnego seksu”. Doprowadziło to do gwałtownego wzrostu pozamałżeńskich ciąż. Fanatyczny feminizm i zmasowany atak na instytucję rodziny sprawiły, że od 1970 roku gwałtownie zmalała liczba małżeństw. W oczywisty sposób spowodowało to drastyczny spadek płodności. W Europie z 2,98 dziecka na kobietę w 1960 roku do 1,5 w 2004 i dalej tak się utrzymuje mimo napływających imigrantów.

Rewolucja lat 60 – tych wprowadziła etyczne standardy, które doprowadziła do trwałej relatywizacji i liberalizacji światopoglądowej, szczególnie w sferze seksualnej i politycznej. Tradycyjny model rodziny był coraz częściej zastępowany tzw. partnerskim zamieszkiwaniem razem. Dziecko przestało być najważniejsze w rodzinie, a stało się jedynie swoistym dodatkiem.

Niezwykle ważną konsekwencją rewolucji kontrkulturowej była emancypacja mniejszości w duchu tolerancji wyzwalającej. Istotne było zrealizowanie postulatów mniejszości seksualnych.

Sukcesy lobby gejowskiego sprawiły, że wkrótce w ślad za nimi , o swoje prawa zaczęły walczyćinne grupy: transseksualiści, feministki, fetyszyści, ekolodzy, pedofile i inne grupy.

Rudi Dutschke przedstawił w 1967 roku koncepcję „marszu przez instytucje”. Założenie tej strategi sprowadzało się do tego,że skoro instytucje tradycyjnego systemu były trwałe i odporne na rewolucję, należy wprowadzić swoich ludzi w celu przekształcenia każdej instytucji w taki sposób by mogła szerzyć rewolucję i marksizm. Proces ten musiał doprowadzić do sytuacji, w której instytucje zachowałyby swoje społeczne funkcje, jedna zupełnie zmieniona zostałaby treść ich działania. Marksiści kulturowi przystąpili do ataku na wszystkie instytucje starego systemu równocześnie na wielu odcinkach. Żeby jednak cała operacja mogła się zakończyć sukcesem warunkiem koniecznym było pozbawienie społeczeństwa zdolności do rozpoznania mistyfikacji,rozpoznania tego, co jest prawdziwe, a co jest atrapą. Z tego też powodu w pierwszej kolejności marsz przez instytucje musiał dotyczyć instytucji pozwalających na prawidłową ocenę rzeczywistości, czyli naukę i język.

Każdy człowiek który posiada rzetelną wiedzę o rzeczywistości, odrzuci wszelkie próby realizacji utopii, ponieważ wie, że są one szkodliwe i zawsze skończą się katastrofą. Dla marksistów jednym z najważniejszych zadań było przekonanie społeczeństwa, że utopia mogła być realizowana. Żeby to się udało, należało pozbawić ludzi rzetelnej wiedzy o rzeczywistości i obiektywnym rządzących nią praw.Koncepcja powszechnej zgody, (Boga nie ma i musimy się na to zgodzić bez dyskusji), którą narzucili społeczeństwu nowi marksiści, nie ma nic wspólnego z dochodzeniem do prawdy, ponieważ wiadomo co decyduje jaka prawda jest efektem konsensusu powstałego w wyniku dyskursu. Za prawdę nie można bowiem uznać przekonania, do którego przyjęcia jedna ze stron skutecznie przekonała drugą.

Dyskurs jest klasycznym wytworem marksizmu, który język i komunikowanie się traktuje jako narzędzia ideologii. Za jego sprawą stosunkowo niewielka grupa może zdobyć hegemonię.Duże, zróżnicowane grupy mają zwykle słabiej zidentyfikowany wspólny interes. Ich liczebność daje poczucie siły (Solidarność), są bardziej pasywne i tolerancyjne. Natomiastmałe (LGBT, Bart Staszewski) dobrze zorganizowane, a przede wszystkim zdeterminowane i aktywne grupy o wyraźnie sprecyzowanym celu, mają możliwość narzucania swojego stanowiska niezorganizowanej większości.

Twierdzenie, że zakazywanie skandalizujących obrazobójczych czynności (Teatr), może ograniczać czyją wolność jest całkiem przekonujące, bo z samej definicji zakazy ograniczają.

Trudno podać racjonalny argument, dlaczego nie należy np. bezcześcić symboli narodowych lub obrażać uczuć religijnych, jeśli dla kogoś jest to wyrazem twórczości artystycznej formą realizacji wolności, a w domu ani w szkole taki człowiek nie nauczył się szacunku i wrażliwości oraz dodatkowo w przestrzeni medialnej wielokrotnie starano się go przekonać, że obrażanie przez niego wartości i symbole są symbolami faszyzmu, ksenofobii i nietolerancji

W dyskusji pomiędzy ludźmi broniącymi przestrzegania normy społecznej, a tymi którzy chcą jej zniesienia jest przesądzony ponieważ jedna strona może odwoływać się tylko do wartości moralnych, a druga z pewnością posłużyłaby się oskarżeniami o nietolerancję, ksenofobię i faszyzm.
 Należy zwrócić uwagę na to że dyskurs jest w istocie publiczną debatą, nierzadko efekciarskim spektaklem z udziałem publiczności, dlatego liczą się w nim argumenty emocjonalne, a niemal zupełnie znaczenia nie mają argumenty rzeczowe i racjonalne.
 Stygmatyzacja przeciwnika stanowi ważny element, ułatwiający marksistom skuteczny marsz przez instytucje. Jednak zdominowanie społeczeństwa przez lewicę, które zapewnia jej możliwość narzucania nowych zasad życia społecznego, może stać się skuteczne tylko wtedy, gdy społeczeństwo uzna te nowe zasady za normę. Problem w tym, że marksiści kulturowi dążą do całkowitej likwidacji pojęcia normy. Żeby ludzie mogli ją odrzucić, należało wykazać, że norma społeczna stanowi źródło opresji i społecznej krzywdy. Właśnie dlatego marksizm kulturowy za nowy proletariat obrał sobie wszelkie mniejszości, a zwłaszcza mniejszości seksualne, które są w największym konflikcie z normami społecznymi.
 Pojawienie się etyki dyskursu sprawiło, że mniejszości seksualne nie tylko zaczęły żądać dopuszczalności swoich zachowań, ale wręcz uznania ich za normę. Co więcej, zgodnie z ideą dyskursu, każdy, kto nie uznaje racji homoseksualistów, natychmiast staje się siewcą nienawiści, nietolerancji i konfliktu. A czy jest racjonalnie uzasadnione – nie ma jakiegokolwiekznaczenia.
 Sprawa homoseksualistów oraz innych mniejszości seksualnych jest dlatego tak istotna, ponieważ rzeczywiście generuje ona nierozwiązywalny konflikt. Większość społeczeństwa bez trudu może tolerować homoseksualizm, ale nie może uznać go za zachowanie normalne, ponieważ promowanie takich preferencji mogłoby doprowadzić do wymarcia całego gatunku. A zatem ograniczenie homoseksualizmu to żaden nakaz kultury, tylko podstawowy nakaz ewolucji. Konflikt jednak istnieje i marksiści wykorzystują go do atakowania tradycyjnej kultury zarzucając jej opresyjność. Należy się zastanowić, czy w ogóle można mówić, że homoseksualizm jest represjonowany.

Jeśli osoby lub środowiska homoseksualne podejmują w przestrzeni publicznej jakiekolwiek działania mające na celu promocję, akceptację lub aprobatę (a więc postawy wykraczające poza definicję tolerancji) dla zachowań homoseksualnych wśród osób, które takich preferencji nie przejawiają, a już szczególnie wśród młodzieży, a tym bardziej wśród dzieci, których wychowanie jest konstytucyjnie zastrzeżonym prawem rodziców, to oznacza, że podejmują działania łamiące prawa większości.

Widać zatem jasno, że mniejszości seksualne są instrumentalnie wykorzystywane przez marksistów kulturowych jako rewolucyjny proletariat. Sukces na tym polu zapewnia im mieszanie pojęć tolerancji i akceptacji, a nawet aprobaty. Tolerancja nie może być akceptacją, a już tym bardziej aprobatą dla każdej ludzkiej postawy i zachowania, ponieważ zaakceptowanie ich oraz uznanie za słuszne i normalne sprawia, że znika potrzeba tolerancji.
 Dokonanie takich spustoszeń i pomieszania pojęć było możliwe dzięki marszowi przez instytucje, który miał dwa wymiary. Pierwszy polegał na przejmowaniu pozycji opiniotwórczych, a drugi na wchodzeniu marksistów kulturowych w struktury władzy. Zainfekowane marksizmem zostały niemal wszystkie instytucje tradycyjnej kultury, a idea integracji europejskiej i współpracy gospodarczej państw narodowych – zmieniona w ideę stworzenia jednego, wielkiego, komunistycznego państwa obejmującego swymi granicami całą Europę.
 Długi marsz przez instytucje doprowadził do zasadniczych zmian w rozumieniu rzeczywistości i przedefiniował każde pojęcie tradycyjnej kultury.

Należy podkreślić, że marsz przez instytucje polega na przejmowaniu instytucji rozumianych jako mechanizmy, które określają zasady życia społecznego, czuli rodzinę, religię, naukę, sztukę, małżeństwo, wspólnotę, a nie formy organizacyjne, będącym konkretnym miejscem.
 Długi marsz przez instytucje okazał się zabójczo skuteczny i doprowadził do powstania takiego systemu, w którym nieliczna, ale dobrze zorganizowana, wyszkolona i świadoma swoich celów marksistowska elita zdominowała i zmusiła do pracy bezwolną, ogłupioną większość oraz narzuciła jej swoje zasady życia społecznego.
 Stuart Hall w 1991 roku mówił o wielkich sukcesach marksistowskiej filozofii, za sprawą której oblicze zachodniej cywilizacji uległo znaczącej zmianie. Oznaką tego procesu była coraz większa akceptacja dla ideirelatywizmu kulturowego i światopoglądowego. Dokonywało się tzw. otwarcie na postulaty homoseksualistów, feministek, mniejszości etnicznych i religijnych. Postmodernizm w dużym stopniu bazuje na marksizmie, dlatego w życiu publicznym cechuje go przede wszystkim polityka tożsamości grup mniejszościowych – homoseksualistów, feministek, mniejszości etnicznych. Natomiast w polityce wyraża się przez swój niczym nie ograniczony entuzjazm dla multikulturalizmu, gdzie najważniejsza jest różnorodność i równoprawność wszystkich stylów życia, a jedność społeczną postrzega się jako wręcz szkodliwą.
 Pierwsze przykazanie rewolucji brzmi „wszystkie style życia są równoprawne i stoją na równym poziomie moralnym”. … dyskryminacja tych, którzy prowadzą alternatywny sposób życia jest przestępstwem.
 Marksiści kulturowi wprowadzili w życie strategię Antonia Gramsciego i zrozumieli, że opanowanie kultury pozwoli im reprodukować wyznawaną ideologię, a w końcowym rozrachunku umożliwi pochwycenie władzy. I nie tylko władzy politycznej, ale przede wszystkim władzy nad umysłami milionów niczego nie rozumiejących i nieświadomych ludzi.

Fragmenty z książki „Marksizm kulturowy” Autor: Dariusz Rozwadowski